Zaterdagmorgen 08.30 uur, mijn wekker gaat en ik weet het meteen: vandaag is de dag van de Diepe Hel Holterbergloop. De biertjes van de feestavond van de personeelsvereniging voel ik nog een beetje, maar na een kop koffie voel ik me al snel topfit. Het weer is prachtig, de benen voelen goed en de zenuwen slaan toe. Hoe gemakkelijk ik ook wekelijks loop, als ik een wedstrijd heb, ben ik toch altijd weer zenuwachtig.

Om 11.00 uur spring ik op de fiets richting Nijverdal. Daar in de tent zie ik al snel mijn teamgenoot Jan Jansen, alias de Piccolo, en nog vele andere bekende gezichten, ook van Reginox. Ja, want hardlopen leeft bij Reginox!

Samen met Jan, Mathijs Reterink en Mart Rozendom zit ik in team Reginox 2, en we lopen de vijf kilometer. De start is om 12.00 uur en ik besluit met Jan om alvast wat warm te lopen. Dan zien we ook Mathijs, terwijl het net tijd is voor de groepsfoto. Mart is dan nog nergens te bekennen, dus we maken een teamfoto zònder Mart, maar mèt Marijke Kruk.

In het startvak zien we dan toch gelukkig ook Mart, en àl die andere hardlopers die de vijf kilometer gaan lopen. Om precies 12.00 uur klinkt het startschot. Alsof ze afgeschoten zijn, zo snel zijn Jan, Mart en Mathijs weg. Zij zijn beduidend sneller dan ik, al heb ik ze berg-op nog aardig bij kunnen houden. Maar om mezelf niet meteen helemaal leeg te lopen, heb ik ze toch moeten laten lopen.

Mijn doel was vandaag om onder de 25 minuten te gaan lopen, en als ik dat zou willen halen, moest ik mezelf zeker niet kapotlopen.

Boven op de berg slaan we linksaf de Holterberg in. Het loopt dan ‘vals plat’ verder tot het uitkijkpunt, waar het keerpunt is. Het zwaarste deel zat er toen gevoelsmatig wel op, we gingen vanaf dat moment immers bergafwaarts (zeker niet in de figuurlijke zin!)

Mijn benen voelden nog steeds goed en aangemoedigd door vele supporters langs de lijn kwam de paarse loper van de finish al snel weer in beeld. En daar zag ik ook de klok. Hij stond op 23 minuut zoveel. Wauw, dat moest me gaan lukken. Ik zette nog even flink aan en passeerde de finish op 24.31. Een PR!!! Dàt voelde goed!

Naast het finish-vak zag ik de rest van mijn team en ik hoorde, hoe Mathijs notabene onder de 20 minuten heeft gelopen! Ook Jan en Mart waren al binnen en hadden een goede tijd gelopen. Samen liepen we nog even uit, om vervolgens in de tent onze energie weer wat aan te vullen met een heerlijk bord pasta, samen met de leden van het andere Reginox-team. Het werd steeds gezelliger in de tent. Helemaal toen ook de eersten van de 10 km waren gefinisht.

Op een gegeven moment werd er geroepen dat Reginox 2 bij de prijsuitreiking werd verwacht. Ik keek om me heen en zag Jan, Mart en Mathijs in geen velden of wegen; zij waren al naar huis! Ik was nog alleen! Toch maar die kant op gelopen en gelukkig offerde Wim Nijkamp zich op en liep met me mee. De huldiging begon bij de nummer 3, daarna de nummer 2 en nog steeds was Reginox 2 niet genoemd. We dachten, dat we het verkeerd gehoord hadden en wilden al terug, toen plotseling geroepen werd, dat Reginox 2 eerste geworden was!!! Kampioenen!!! Dat was nog eens een grote verrassing!

Tevreden fietste ik een uurtje later richting Rijssen, de beker in mijn hand, terugkijkend op een prachtig loopje met heerlijk weer in een mooie omgeving.

Arjan Reterink.